در اوایل دهه 1900، کنراد شلمبرژر استفاده از مفهوم اندازه‌گیری‌های الکتریکی برای نمودارگیری از سازندهای زیرسطحی را تصور کرد. و در سال 1927، او و برادرش مارسل اولین نمودارگیری مقاومت الکتریکی جهان را در فرانسه انجام دادند. (مقاومت، اندازه گیری میزان دشواری عبور جریان الکتریکی از سازند است.)

مهندسان و حفارها از لاگ چاه برای اندازه گیری ارتفاع سازند، ضخامت سازند، تخلخل، اشباع آب، دما، وجود نفت و/یا گاز، نفوذپذیری تخمینی و فشار مخزن استفاده می کنند. در نهایت تعیین می کنند که آیا یک چاه از نظر تجاری قابل دوام است یا خیر و آیا کیسینگ، سیمان کاری و تکمیل باید روی چاه اجرا شود؟

لاگ های اشعه گاما (GR) رادیواکتیویته سنگها را برای تعیین میزان شیل در سازند اندازه گیری می کنند و لاگ های صوتی تخلخل را با اندازه گیری سرعت حرکت امواج صوتی در سنگها اندازه گیری می کنند. لاگ های الکتریکی ویژگی های سازند، لاگ های مقاومتی نحوه حرکت الکتریسیته از میان سنگ‌ها و رسوبات را اندازه‌گیری می‌کنند. این عملیات برای مشخص کردن نوع سیال است. به طور مثال نفت و آب شیرین رسانای ضعیف الکتریسیته هستند، در حالی که آب های سازند شور هستند و به راحتی جریان الکتریسیته را هدایت می کنند.

لاگ های القایی در چاههایی استفاده می شود که از گل یا آب استفاده نمی کنند، بلکه از سیالات حفاری یا هوا مبتنی بر نفت استفاده می کنند که نارسانا هستند. لاگ القایی از برهمکنش مغناطیس و الکتریسیته برای تعیین مقاومت استفاده می کند.

لاگ های مربوط به پتانسیل خود به خودی (SP) نفوذپذیری سنگ در چاه را با محاسبه جریانهای الکتریکی ایجاد شده بین سیالات حفاری و آب سازند که در منافذ نگهداری می شود نشان می دهد. SP برای تعیین نوع سازند (شیل و ماسه سنگ) استفاده می شود.